Empatisch, romantisch, creatief, graag alleen, onzeker.
Ik voel me snel betrokken bij andere mensen, maar moet mijzelf daar ook tegen beschermen. Anders krijg ik teveel prikkels en daar kan ik slecht tegen. Ik kan heel goed alleen zijn en heb de neiging me terug te trekken, zeker als ik schrijf. De meningen van anderen kunnen me onzeker maken. Mijn man zegt dat ik een dagdromer ben, misschien heeft hij wel gelijk.
Vrijgevochten (verschenen in april 2021) is het eerste deel van een tweeluik (De kleine Revolutie, deel 2 Vogelvrij verscheen oktober 2021). Het boek speelt zich af in de achttiende eeuw, in de pruikentijd. In Vrijgevochten leren we Severijn en Cornelia kennen. Ze zijn al jaren vrienden. Nu ze ouder zijn vindt Severijns vader de vriendschap ongepast, onder ander door de standsverschillen. Hij stuurt zijn zoon naar Engeland in een poging om hen uit elkaar te houden. Als Severijn terugkomt is er veel veranderd. Cornelia heeft zich in het geheim aangesloten bij de patriotten. Severijn wil geen kant kiezen. De twee hebben gevoelens voor elkaar, maar ze weten niet hoe ze dat elkaar moeten vertellen. Zo draaien ze om elkaar heen, totdat de omstandigheden hen ieder voor zich dwingt om hun liefde voor elkaar te erkennen.
Ik was blij verrast toen ik mijn naam op de longlist zag staan. Er staan zoveel goede schrijvers op de lijst, ik vind het al een eer om daar tussen te staan.
Ik zou zo ontzettend verrast zijn als ik zou winnen, dus ik denk dat ik alleen maar zou kunnen stamelen.
Dat is denk ik toch wel het moment waarop mijn man me vroeg of ik met hem wilde trouwen. Ik was net een maand in Italië geweest voor mijn studie en de plaats waar hij me vroeg was absoluut niet romantisch, maar het feit dat hij al onze vrienden al had verteld dat hij met me ging trouwen wel. Hij vroeg me in een café in de Koopgoot in Rotterdam, ik was net aangekomen met de nachttrein en hij kwam me halen. Ik zie nog zijn gespannen gezicht voor me. Geen grapje, dacht ik en zei snel ‘ja’. Daarna zouden we naar huis gaan, maar met een smoes nam hij me mee naar de juwelier waar ik de definitieve trouwring mocht kiezen uit drie ringen. Het moment dat hij de juwelier vertelde wat er in de ringen moest komen te staan, is het meest romantische moment uit mijn leven. In de ringen staat een zin uit Goethes Faust gegraveerd: het is het moment in het boek waarop Faust zijn ziel verkoopt aan de duivel. In de zijne staat: Verweile doch (Wacht even) in de mijne: du bist so schön (je bent zo mooi)
Het zal vast geen verrassing zijn dat ik houd van historische romans. Maar ik lees ook graag feelgood (ik ben een echte romantica) en romans waarin de persoonlijke ontwikkeling van de personages op de voorgrond staat. Eigenlijk alles dat over menselijke relaties en emoties gaat. Dat laatste probeer ik zelf ook in mijn boeken te stoppen, maar dan tegen een historisch decor.
Schrijf, geef niet op. Maak schrijfkilometers, iedere keer leer je weer iets nieuws. Ik leer zelf ook nog steeds, zelfs al schrijf ik op dit moment mijn negende roman. Probeer kritiek te zien als iets positiefs, iets dat je verhalen nog beter maakt.
Nee, ik heb nog nooit eerder aan een wedstrijd meegedaan.
Ik had graag eens met Hella Haasse willen praten, maar helaas is ze al een tijd geleden gestorven. Ik had haar in ieder geval willen vertellen dat door Het woud der verwachting (dat ik voor het eerst las toen ik ongeveer elf jaar was) ik wist dat ik wilde schrijven. Een half mensenleven later, deed ik trouwens pas de eerste poging.
Misschien is het wel leuk om te zeggen dat mijn negende roman staat gepland voor dit najaar. Op dit moment ben ik hard aan het schrijven. Op mijn social media deel ik van tijd tot tijd iets over het schrijfproces en de periode waarover ik schrijf.
Ik wil bovendien heel graag kwijt dat historische romans beslist geen stoffige, stijve geschiedenisboeken hoeven te zijn, zoals helaas nog steeds veel mensen denken. Emoties en relaties zijn van alle eeuwen. Het is fijn om af en toe te kunnen ontsnappen aan de werkelijkheid en juist bij een historische roman, waar je je helemaal in een andere tijd kunt wanen, is dat mogelijk.
Ik wil eindigen met de volgende quote als pleidooi voor het genre: History tells us what people do, historical fiction helps us imagine how they felt.