Happy puppy, francofiel, kringlooploper, vogelfan, toeschouwer.
Ik vind het heerlijk om in mijn uppie in het ov te zitten, naar mensen te kijken en te luisteren, en de wereld aan me voorbij te laten gaan.
‘Dwaallicht’ gaat over Freek en Gemma, die de loterij winnen. Ze zeggen hun baan op en verhuizen naar een dure villa in een ander deel van het land. Gemma kan moeilijk aarden in hun nieuwe buurt, waar alles om geld en status draait. Freek wil er juist heel graag bij horen en gaat met een buurman handelen op de beurs.
Gemma beseft dat Freek en zij steeds verder van elkaar afdrijven. Ze vindt troost bij Henk, een zonderlinge man, die juist niks om geld geeft en zielsveel van de natuur houdt. Natuurlijk wil ze niets liever dan de lieve sociale Freek van vroeger terug. Maar het lijkt of zij die niet meer kan bereiken.
Oei, ik leef zoveel mogelijk met de dag en zo min mogelijk met verwachtingen. Ik denk in elk geval dat de prijsuitreiking een feestelijk moment zal zijn. En ik verheug me erop de schrijvers – en vooral ook de lezers – van al die mooie boeken te ontmoeten.
Een speech… Help! Dat gaat hem niet worden, vrees ik. Gelukkig is de kans klein dat ik me daar druk om moet maken, met al die toppers die meedoen.
Met mijn man op een bankje in Central Park, New-York. Het heeft gesneeuwd en we delen een zakje gepofte kastanjes waar de stoom nog vanaf komt. Jammer genoeg is mijn man geen stadsmens en heb ik vliegangst. Het zal dus wel altijd een mooie droom blijven.
Het liefst boeken van Nederlandse schrijvers. Feelgood om te ontspannen, maar ook wat meer literaire boeken. Om mijn hersens scherp te houden, lees ik soms ook moeilijk leesbare boeken, bijvoorbeeld die van Louis Couperus.
In 2019 deed ik met mijn boek ‘Spagaat’ mee aan de Valentijnwedstrijd. Het was een superleuk evenement. Mijn tip voor toekomstige deelnemers van de verhalenwedstrijd is: Wees jezelf en probeer je eigen stem te vinden. Het resultaat is vast en zeker heel origineel.
Mijn favoriete schrijver is J.J. Voskuil. Zijn zevendelige boekenreeks Het Bureau is een waar kunstwerk. De precisie waarmee hij de gevoelens van de hoofdpersoon beschrijft, vind ik prachtig. Hij is in 2008 overleden, maar als hij nog leefde zou ik hem vragen alsjeblieft nog veel boeken te schrijven.
Elk jaar in december ben ik weer blij verrast om te zien hoe vaak mijn boeken zijn uitgeleend bij de bieb. Daar wil ik de lezers enorm voor bedanken. Natuurlijk hoop ik nog heel lang ontspannende boeken te schrijven. Jullie zijn nog niet van mij af!