Ik begon met schrijven in groep 3 of zoiets. Ik kreeg een pen en een schrift en begon verhalen te schrijven. Ik heb ze nog, echt hilarisch. Op school schreef ik ook veel, maar het leven kwam er een beetje tussen. Dansen, studeren… Na de PABO wilde ik schrijven, maar ik deed eerst nog een musical-opleiding tussendoor. Na die opleiding wist ik: nu is het tijd. Ik ontmoette een fantasy-uitgever, schreef een heleboel korte verhalen, mijn eerste boek kwam uit in 2011 en sindsdien is het schrijven een van de belangrijkste dingen die ik doe.
Ik houd mijn doelen bij – in Scrivener, mijn schrijfprogramma, is dat heel eenvoudig. Ik stel soms een doel van 100 woorden en dat is vaak genoeg om in een flow te komen, waardoor er zomaar 1000 woorden op het scherm staan. Heerlijk om de ruimte te nemen om die creativiteit te laten stromen. Een andere bijzondere gewoonte, is dat ik een vriendenboekje heb waar ik mijn karakters in schets. Ik analyseer ook hun naam, welke letter energetisch gezien waarvoor staat, naar aanleiding van een boekje van een vriendin van mij. Leuk om op die manier een personage tot leven te brengen.
Pfoeh, moeilijke vraag! Ik denk dat het meest romantische samenhangt met de weg ernaartoe. Als je een paar levens lang naar elkaar gezocht hebt, kan het moment dat je de blik van een ander ontmoet, al ongelooflijk romantisch zijn. Of het moment dat je eindelijk dicht genoeg bij elkaar bent gekomen om elkaar te kussen, of weg te kruipen in elkaars armen, nadat je jaren gescheiden bent geweest. Die vervulling, die explosie van gevoel waarin alle moeite, alle ontbering en alle strijd de moeite waard zijn geweest, omdat het universum weer klopt.
Ik lees graag fantasy, romantiek en ook van kinderboeken word ik blij. Af en toe neem ik een uitstapje richting thriller of detective, maar ik blijf terugkomen bij magie, of dat nu letterlijk magie is of de magie van de liefde.
Geregeld! Ik vind het soms heel fijn om een deadline te hebben, of om een thema te krijgen waar ik heerlijk mee aan de slag kan. Jurycommentaar vind ik ook altijd fijn, daar leer ik weer van. Als schrijver blijf ik me altijd ontwikkelen en wedstrijden houden me scherp.
Ik heb wel eens gehoord dat de allerbeste verhalen, de verhalen zijn die door de een verguisd en door de ander verslonden worden. In hoeverre dat waar is, weet ik niet, maar het is een mooie gedachte die kan helpen als je niet zo hoog eindigt als je hoopte, hahaha. En wat er ook gebeurt, top drie onder- of bovenin, jij bent de bron van het verhaal. Flop of victorie, dat is niet aan jou. Jouw kunst komt door je heen en is alleen al daarom goed genoeg, omdat jij goed genoeg bent. Ontkoppel het idee dat de waardering voor jouw verhaal iets zegt over de waardering voor jou als schrijver en schrijf gewoon verder, meer, mooier, beter. Jij bent de enige die een verhaal op jouw unieke manier kan vertellen. Blijf dat doen.
Ik wil voornamelijk dank je wel zeggen. Zonder lezers zijn wij schrijvers nergens. Ik ben dankbaar dat ik mijn verhalen mag delen, dat mensen toegeven dat ze ‘Fisherman’s Friends-momentjes’ hebben gehad, dat ik de wereld een stukje mooier en rijker mag maken met mijn schrijfsels, en dat kan alleen omdat er zulke mooie, fijne lezers bestaan. Dus blijf lekker lezen en genieten, blijf je favo schrijvers trouw en probeer af en toe wat nieuwe uit, en leef duizenden levens door de boeken die je leest.
Ik zou Mary Shelley willen vragen waar ze de inspiratie voor haar boek (Frankenstein) vandaan haalde en hoe het was om een pionier te zijn – een vrouw die horror schreef in die tijd, dat moet heel wat voeten in de aarde hebben gehad! Ik ben benieuwd hoe ze daarmee omging.