Renée Olsthoorn
Oma onder de feelgood schrijvers. 🙂
Ik ben op late(re) leeftijd met schrijven begonnen. Eerst Pride and Prejudice fanfiction, later uit mijn eigen fantasie ontsproten feelgood.
Vraag het aan Veerle is het verhaal van een jonge psychologe die in haar vakgebied geen werk kan vinden maar uiteindelijk een job als baliemedewerker en zumba-instructrice krijgt bij de sportschool waar ze zelf al jaren sport en een groep vriendinnen heeft. Voor haar vriendinnen is ze een soort vraagbaak, maar haar eigen leven is niet bepaald op orde. Ze heeft problemen met haar al te kritische vader en zit verstrikt in een relatie die nergens toe leidt. Is ze in staat om noodzakelijke knopen door te hakken en zal ze ooit nog de ware vinden? Franse balletdanser Bertrand Beauvais misschien?
Dat de deskundige jury het beste boek als winnaar uit de bus zal laten komen.
Ik win niet, daarvoor zijn er veel te veel feelgoodschrijvers met wie ik mij niet kan meten. Dus een speech bereid ik zeker niet voor. Maar stel dat, stel dat… dan zou ik de jury bedanken, mijn uitgever Zomer & Keuning en, niet in de laatste plaats, mijn man. Hij leest niet alleen wat ik schrijf en geeft mij niet alleen goede (taal)adviezen, maar bekijkt het ook altijd kritisch. Geeft eerlijk zijn mening, gewoon, omdat hij van mij houdt.
Met mijn man slenteren langs het Canal Saint Martin in Parijs om ten slotte bij Fric Frac een croque monsieur of croque madame als snack eten.
Ik heb een enorme voorliefde voor negentiende-eeuwse en begin twintigste-eeuwse auteurs, variërend van Tolstoj en D.H. Lawrence tot Jane Austen en de gezusters Brontë. Maar lees ook graag feelgood. Aanvankelijk de Amerikaanse en Engelse auteurs die ik voor Harper Collins heb vertaald, onder wie Kristan Higgins, Robyn Carr en Susan Wiggs. Nederlandse feelgoodschrijvers heb ik nog niet zolang geleden ontdekt, en sommigen hebben er in mij een grote fan bij. Verder lees ik ook graag biografieën.
Geen tip maar wel een hart onder de riem: je hebt een verhaal geschreven, je hebt meegedaan, 1-0 voor jou!
Ik heb één keer aan een schrijfwedstrijd meegedaan: aan de door Harlequin uitgeschreven Bouquet wedstrijd van 2014. Ik kwam op de shortlist en was, naar zeggen, nét niet in de prijzen gevallen. Het positieve juryrapport was voor mij wel de stimulans om meer te gaan schrijven.
Hierover wordt volop gespeculeerd maar ik zou Jane Austen willen vragen waarom ze tot twee keer toe een aanzoek heeft geweigerd (ook al is het van de eerste man niet zeker of het werkelijk tot een aanzoek is gekomen). Natuurlijk verdiende Jane aan haar boeken, maar in algemene zin gold in die tijd slechts één ambitie voor vrouwen: trouwen, en het liefst goed trouwen. Vrouwen waren in de regel aan de willekeur van hun mannelijke familieleden overgeleverd. Een feit dat met name in Jane Austen’s Sense and Sensibility tot uitdrukking komt.
Maar goed, het kan niet want ze is al ruim 200 jaar geleden overleden. Ik zou een tijdmachine nodig hebben.
Ik wil mijn lezers uit de grond van mijn hart bedanken voor de lieve, mooie, lovende en soms ook kritische woorden. Woorden schieten tekort om tot uitdrukking te brengen hoe blij ik ermee ben en hoe motiverend ze op mij werken.