Trouw, oprecht, doorzetter, natuurliefhebber, glas-halfvol-type. Dat laatste probeer ik in ieder geval altijd te zijn. Ik wijs mezelf altijd op de goede dingen in mijn leven en in mindere periodes wijs ik mezelf er altijd op hoeveel slechter het nog zou kunnen gaan.
In “Is dit alles?” is hoofdpersoon Sandra moeder, echtgenote en schrijfster. Ze is onzeker op meerdere gebieden en vraagt zich over het leven af: ‘Is dit alles?’
Dan ontdekt ze een knobbeltje in haar borst en krijgt na onderzoeken te horen dat ze borstkanker heeft. Ze wordt aan haar borst geopereerd en krijgt radiotherapie en chemotherapie. De ziekte en behandelingen hebben niet alleen enorme impact op haarzelf, maar ook op anderen zoals haar gezin, haar familie en haar beste vriendin Tanja. Tanja is huisarts en probeert er zoveel mogelijk voor Sandra te zijn, ondanks haar eigen problemen.
Het hele traject verandert Sandra’s perspectief op haar leven.
Na drie non-fictie boeken voor volwassenen en tien kinderboeken op mijn naam te hebben, wilde ik eens iets anders proberen. Ik wilde kijken of het me zou lukken om een borstkankerroman te schrijven. Omdat mijn moeder borstkanker had toen ik een tiener was, had ik affiniteit met dit onderwerp. Ik interviewde drie ervaringsdeskundigen en iemand van een pruikenwinkel en begon met schrijven.
Oktober 2018, ik had al 10.000 woorden op papier staan, vroeg ik zelf een mammografie aan. Niet omdat er enige reden was om te denken dat er iets aan de hand was, maar omdat ik de leeftijd had die mijn moeder had toen zij borstkanker had. Maar ik moest ineens ook een echo en een punctie en bleek een voorfase van borstkanker te hebben. Fase drie daarvan, die eigenlijk altijd borstkanker wordt. De artsen zeiden later dat ik mijzelf waarschijnlijk een borst bespaard heb, want ik was nog lang niet oud genoeg voor het bevolkingsonderzoek. Ik heb twee borstbesparende operaties gehad en radiotherapie. Tijdens en na de behandelingen sprak ik vaak dingen in op mijn mobieltje, of ik typte dingen, als ik daartoe in staat was, om zoveel mogelijk te onthouden van alles wat er gebeurde. Hierdoor is mijn boek ineens half autobiografisch geworden. Het gehele verhaal is een combinatie van mijn ervaringen en die van andere ervaringsdeskundigen, van hoe ik dacht dat ik mij zou voelen tijdens chemotherapie en van fictie. 😊
Mijn uitgeefster heeft het boek opgestuurd voor de wedstrijd en dat vond ik natuurlijk prima, maar ik verwacht totaal niet genomineerd te worden, laat staan te winnen. Er zit best een beetje romantiek in mijn boek, maar het is in de eerste plaats toch vooral een verhaal over borstkanker, zij het met feelgoodelementen.
Dan zou ik sprakeloos zijn vanwege mijn antwoord op vraag 3 en waarschijnlijk iets zeggen als bij punt 3.
Ik denk dat het meest romantische moment in mijn leven was dat ik mijn man ten huwelijk vroeg na een parachuutsprong. 😊
Feelgoodromans. Het leven is soms al zwaar genoeg, het is heerlijk om te ontspannen in een wereld waarin het goed is. Hoewel ik het ook enorm waardeer als er wat meer diepgang in het boek zit.
Wees niet teleurgesteld als je niet wint en blijf vooral schrijven!
In 2008 deed ik mee met een schrijfwedstrijd van Trouw, “Een nagelaten bekentenis”. Ik schreef nog niet zo lang, maar volgens de jury behoorde mijn verhaal over een vrouw die het met haar hond doet bij de tien beste verhalen en ik kreeg een eervolle vermelding. 😊 Er waren ruim 420 inzendingen, dus ik was heel trots!
Later stuurde ik kinderverhalen naar uitgeverij Pica, die op zoek was naar korte verhalen voor kinderen op de basisschool, en ik deed mee aan de wedstrijd van het Vlaamse Filmpje, dat in werkelijkheid een verhaal is voor Belgische kinderen in groepen zeven en acht, maar ik won nooit. De meeste van deze verhalen zijn later alsnog bij kleine uitgevers als boeken uitgegeven.
Ik doe op dit moment ook mee aan een schrijfwedstrijd met een verhaal dat overeenkomsten heeft met “Is dit alles?”, in die zin dat het een combinatie is van fictie met non-fictie (biografisch). Het verhaal ligt me zeer na aan het hart en ik zou het fantastisch vinden als ik bij de winnaars zou horen. Uiterlijk 15 januari krijg ik de uitslag.
Vroeger zou ik geantwoord hebben dat ik Renate Rubinstein zou willen vragen waarom ze de relatie met Carmiggelt was aangegaan, maar dat vind ik eigenlijk een onbeschaamde vraag (die ik misschien ook beantwoord zou krijgen als ik “Mijn beter ik” zou lezen. Ik weet niet meer of ik dat in het verleden al eens heb gelezen.). Misschien dat ik Jill Mansell zou vragen hoe ze aan de inspiratie komt voor al haar boeken.
Wat leuk dat je tot hier gekomen bent en al mijn antwoorden gelezen hebt! Dank je wel! 😊