Loyaal, perfectionist, rusteloos, eigenwijs, dromer.
Geen combinatie die garant staat voor een gezapig leventje, maar wel voor heel veel verhalen en avonturen. Het leven is te kort om het te verspillen, dus ik probeer van iedere dag te genieten, ook als het weleens anders loopt dan ik had verwacht.
De Zomer van 1970 vertelt het hedendaagse verhaal van Katie, een onzekere vrouw van begin dertig, die door het onverwachte verlies van haar baan tot de ontdekking komt dat ze altijd alleen maar heeft gedaan wat anderen vinden dat ze moet doen. Hoog tijd dus om haar leven anders aan te pakken, maar hoe doe je dat? Een vakantie op het rustige en piepkleine Britse Kanaaleiland Herm als reisgenoot van een oude gepensioneerde zeeman lijkt de perfecte gelegenheid om na te denken over haar toekomst. Helaas komt er van die rust weinig terecht. Katie krijgt te maken met een irritante tuinman, een verjaarde ‘missing person’-zaak, een gevaarlijke storm en een kleine, maar zeer hechte eilandgemeenschap, waardoor ze steeds opnieuw gedwongen wordt om uit haar oude vertrouwde comfortzone te stappen – iets wat zowel heel beangstigend als zeer opwindend kan zijn.
Voor mezelf verwacht ik weinig meer dan deze mooie promotiekans, waarvoor dank aan de organisatie. Ik zie zoveel mooie boeken op de longlist staan, met allemaal een eigen stijl, een unieke voice, waarom zou juist mijn boek die prijs verdienen? Wat ik hoop, maar ook dit keer eigenlijk niet echt verwacht, is dat ons genre naar aanleiding van de Valentijnprijs eindelijk eens een keer de serieuze aandacht zal krijgen die we als romantische auteurs verdienen. Dat is voor mij de voornaamste reden om mee te doen. Hoe meer deelnemers, hoe groter de kans dat het door de pers wordt opgepikt. En wie weet wat daar allemaal nog uit voortvloeit. Ik blijf hopen 😉
Ik verwacht niet te winnen, dus dat speechen laat ik graag aan anderen over 😉
Het hoeft voor mij allemaal niet zo spectaculair. Ik kan heel erg genieten van de kleine dingen. Een liefdevolle aai over mijn bol van mijn absoluut niet romantische echtgenoot, samen uit eten gaan en na drieënveertig jaar huwelijk nog steeds genoeg te kletsen hebben om de avond mee te vullen, een spontane kus in het voorbijgaan, en ja, zo af en toe een kaarsje aan, samen op de bank een mooie film kijken, ’s avonds in de tuin de prachtige sterrenhemel bewonderen… Als je dat soort momenten na zo’n lange tijd samen nog steeds met elkaar kunt delen, dan zit het met de romantiek wel goed, toch?
Ik hou van detectives en thrillers waarin het niet al te bloederig aan toe gaat. En ik lees veel feelgood, veelal van Engelstalige schrijfsters als Maeve Binchy, Nora Roberts en Susan Mallery.
Blijf vooral meedoen aan schrijfwedstrijden, niet om te winnen, maar om je genre en schrijversvoice te vinden. Meedoen aan een schrijfwedstrijd helpt om als schrijver te groeien – ook als je al meerdere boeken hebt geschreven!
O ja, zeker in de beginjaren van mijn schrijfcarrière. Ik heb een aantal mooie prijzen en nominaties behaald, maar ik hoef niet zo nodig te winnen. Het gaat mij meer om de ervaring en wat ik ervan kan leren. Wedstrijden waarbij het publiek mag stemmen, vermijd ik zo veel mogelijk. Dat draait te veel om vriendjespolitiek en wie het grootste sociale netwerk heeft. Ik ga liever voor een vakjury, en doe mijn voordeel met wat zij over mijn werk zeggen, zodat ik als schrijfster kan blijven groeien.
Ik zou Stephen King weleens willen vragen of hij nooit bang is om gek te worden. Ikzelf kan soms dagenlang van de kaart zijn als mijn hoofdpersoon iets naars heeft meegemaakt, zo intensief kruip ik in de huid van mijn personages. Wat doet dat met een schrijver die al zo veel jaren zo veel enge, nare en indringende scènes verzint en opschrijft? Daar ben ik wel benieuwd naar.
Ik vind het nog steeds onwerkelijk dat mijn boeken door zoveel mensen met plezier gelezen worden. De mailtjes en lieve reacties die ik krijg zijn de slagroom op mijn schrijverstaart, want zonder die interactie met mijn lezers zou ik het schrijversvak toch wel als heel eenzaam ervaren. Ik mag me gelukkig prijzen met een grote, trouwe schare fans, die niet kunnen wachten tot het volgende boek uit is, en dat motiveert mij heel erg om iedere keer weer aan een nieuwe roman te beginnen. Dus lieve lezers, vanuit de grond van mijn hart: heel erg bedankt dat jullie al zo veel jaren mijn boeken lezen. Ik hoop dat ik nog heel lang mijn verhalen met jullie mag blijven delen!